zaterdag 9 januari 2010

Wat zegt de Bijbel: als twee ongelovigen getrouwd zijn en één van beide partners komt tot geloof

.






Een relatie met een ongelovige is meestal een weg met veel problemen. Bijvoorbeeld, je komt ’s zondags uit de kerk en je kunt niet delen met je man wat je gehoord en beleefd hebt. Bidden aan tafel kan alleen als je partner er niet is. Wat als jij graag over je geloof met hem wilt praten, bijvoorbeeld in relatie tot de opvoeding van je kinderen, maar je partner is absoluut niet geïnteresseerd of staat mogelijk zelfs vijandig tegenover het christelijk geloof? Hoe vindt je hierin je weg als het geloof tussen jullie in dreigt komen te staan. Helaas is dat vaak de praktijk, daar gaat het meestal naar toe.
Christenen met een ongelovige partner hebben soms een moeilijke weg te gaan, variërend van onbegrip tot verhitte discussies met groeiende onderlinge verdeeldheid over allerlei zaken die de relatie of het gezin betreffen. Ik heb het nu duidelijk over twee ongelovige partners die samen huwen en waarvan één in het huwelijk tot het geloof in de Heer Jezus Christus komt.
Het valt als echtpaar dan niet altijd mee om het in dit soort zaken eens te worden. Is zo’n relatie kansloos? Kun je nog een goed huwelijk hebben als je over de meest wezenlijke zaken steeds verder uit elkaar lijkt te groeien? Dat is moeilijk te zeggen.
Het kan heel verhelderend zijn om je eens in de positie van je partner proberen te verplaatsen. Voorheen dachten jullie over zoveel zaken hetzelfde, over ethische vragen, over opvoeding, over tijds- en geldbesteding, over politiek en ga zo maar door. Niet dat jullie het altijd over alles eens waren, maar uiteindelijk konden jullie je behoorlijk goed vinden in beider standpunten.
Maar nu ben jij veranderd. In de ogen van je partner misschien wel ‘plotseling’. Je bent een nieuwe levensstijl begonnen en je denken over zoveel zaken is veranderd. Je gaat liever niet meer op zondagochtend met je partner baantjes trekken in het zwembad, want je wilt nu naar de kerk. Je wilt graag de maaltijden beginnen met gebed, maar je partner vindt dat echt flauwekul, zeker om dat ook nog jullie kinderen aan te leren.
Je partner is dus niet veranderd, maar wordt geconfronteerd met een maatje die steeds meer ‘afwijkend’ gedrag vertoond. Het is begrijpelijk dat dit niet altijd even plezierig is en tot veel onzekerheid kan leiden aan de kant van je partner. Het is goed om dit terdege te beseffen en daar ook rekening mee te houden. Zo mogelijk, geef je partner ook aan dat je begrijpt dat al deze veranderingen verwarrend kunnen zijn.

Wat zegt de Bijbel hierover?
Moet je dan maar uit elkaar, gezien alle bovenstaande problemen en moeiten? Paulus zegt daarover het één en ander in zijn eerste brief aan de gemeente te Korinthe. Korinthe was een heidense stad waarin het vast regelmatig voorkwam dat binnen een huwelijk één van de partners tot geloof kwam en de ander niet.

In 1 Korinthiërs 7 vers 10 tot 16 zegt Paulus:
Doch hun, die getrouwd zijn, beveel ik niet, maar de Here, dat een vrouw haar man niet mag verlaten (is dit toch gebeurd, dan moet zij ongehuwd blijven of zich met haar man verzoenen) en een man moet zijn vrouw niet verstoten. Maar tot de overigen zeg ik, niet de Here: heeft een broeder een ongelovige vrouw, die erin bewilligt met hem samen te wonen, dan moet hij haar niet verstoten. En een vrouw moet, als zij een ongelovige man heeft, en deze erin bewilligt met haar samen te wonen, die man niet verstoten. Want de ongelovige man is geheiligd in zijn vrouw en de ongelovige vrouw is geheiligd in de broeder. Anders zouden immers uw kinderen onrein zijn, doch nu zijn zij heilig. Maar indien de ongelovige haar verlaat, laat hij haar verlaten. De broeder of zuster is in dit geval niet gebonden; tot vrede heeft God u geroepen. Want hoe kunt gij weten, vrouw, dat gij uw man zult redden? Of hoe kunt gij weten, man, dat gij uw vrouw zult redden?

De Bijbel zegt dus dat als twee ongelovigen getrouwd zijn en één van beide partners komt tot geloof, dat dat geen reden is om uit elkaar te gaan, tenzij de ongelovige op een scheiding aanstuurt.
De reden daarvan wordt ook gegeven: De ongelovige partner is geheiligd in de gelovige partner. Betekent dat dat de ongelovige partner automatisch ook bij God hoort? Nee, dat niet. Wel is het zo dat de ongelovige partner het voorrecht heeft om God van dichtbij aan het werk te zien, nl. in het leven van de gelovige partner.
Dat is een hele bemoediging voor jou, te weten dat God graag wil dat je partner ook voor Hem kiest. Tegelijkertijd betekent dit voor jou als gelovige een hoge roeping.

Winnen door gedrag
In de brief van de apostel Petrus worden vrouwen opgeroepen hun mannen die niets van Gods boodschap willen weten, te winnen door hun gedrag, zelfs zonder iets te hoeven zeggen (1 Petrus 3 vers 1). Geen woorden maar daden dus! Dit geldt natuurlijk ook voor mannen die samenleven met een ongelovige vrouw. De bekering van je partner is allereest een zaak tussen je partner en God. Maar God wil jou ook daarbij inschakelen.

Heel praktisch betekent dat dat het voeren van (ellenlange) discussie meestal tot (meer) verwijdering leiden. Laat verschillen van inzicht niet steeds tot onenigheid uitgroeien. Benadruk niet steeds de verschillen, maar zoek naar wat jullie samenbindt en beandruk dat!
Respecteer de mening van je partner, kijk daar niet op neer, dat zal alleen maar tot weerstand ten opzichte van het geloof leiden. Heb lief. Laat in je gedrag zien wat het betekent om een persoonlijke relatie met God te hebben.

U kunt hier gratis een volledige studie over dit onderwerp downloaden. KLIK HIER