Helaas ook onder christenen neemt het aantal echtscheidingen toe, dit ondanks dat iedereen die de Bijbel leest kan weten dat God de echtscheiding haat. De Bijbel geeft grond voor echtscheiding als er sprake is van overspel, zonder berouw van de schuldige partij en zonder oprecht verlangen om het vertrouwen weer te herstellen. (zie http://www.christelijk-huwelijk.nl/) Wanneer er dus sprake is van ernstige en blijvende nalatigheid binnen een huwelijk.
Maar is hier altijd sprake van bij scheidingen van christen huwelijken?
Helaas zie je een toename van echtscheidingen, waar heel andere dingen een rol spelen. Heel vaak heeft men bij het aanvragen van een echtscheiding geen beweegredenen die beslist spreken van een onoplosbare situatie? Kennelijk is het toch mogelijk dat mensen, die toegewijd lijken aan God en aan elkaar, zwichten voor verleidingen, waar ook mensen in de wereld die zonder God leven, aan toegeven. "We houden niet meer van elkaar", was toch ondenkbaar toen je samen in de trouwdienst voor het aangezicht van de levende God, de beloften uit sprak. Toen hadden we elkaar trouw beloofd: tot de dood ons scheidde en in voor en tegenspoed, in goede en slechte dagen, bij ziekte en gezondheid. "Ik wil nu voor mijzelf leven" is toch juist een gedachte die daar lijnrecht tegenover staat.
Het houden van zo’n belofte komt ons zeker niet zomaar aanwaaien. Daar merken we niets van als we net verliefd zijn en alles nog door een roze bril bekijken. Dan willen we geen kwaad van de ander zien en alles wat negatief lijkt, poetsen we direct weg of zoals men wel zegt ‘bedekken we met de mantel der liefde’. Maar het wordt meestal heel anders als we langer met elkaar leven. Dan ‘kan het zijn’ dat het ons wel moeilijker valt om de belofte van trouw, die we elkaar deden op de huwelijksdag, te houden. Maar we hebben elkaar geen trouw beloofd alleen
maar voor de makkelijke dagen van ons leven. Dan was dat niet eens nodig geweest, maar veel meer voor de moeilijke dagen, daarom heeft God ingesteld dat we elkaar trouw beloven voor Zijn aangezicht en te midden van de gemeente.
De wet van het gevoel
Heel veel echtscheiding (ook onder christenen) vinden plaats met als argument: "het voelt gewoon goed om weg te gaan", of “we missen de klik om bij elkaar te blijven”, of “we hebben niets meer samen”. Men ziet dit dan als een redelijk argument of er nu een ander in het spel is of niet.
Nog erger wordt het als er wel een ander in het spel is. Sommigen proberen hun zonde goed te praten. Men zegt "ik kon er niets aan doen, het is mij overkomen, ik werd plotseling verliefd op een ander" en ik kon het gevoel niet tegenhouden. Maar het is een grote leugen dat men er niets aan kan doen. Nee, men maakt bewust de verkeerde keus, daarom "er is geen excuus voor overspel". Sterker nog: Toegeven aan alles wat maar in ons vlees opkomt, leidt absoluut naar de eeuwige dood.
Het blijkt dat veel echtscheidingen gebaseerd zijn op gevoel. Om deze reden spreekt de Bijbel dat we verplicht zijn in het huwelijk, om elkaar lief te hebben. (Lees Efeze 5:28). Men kan zich gemakkelijk afvragen wat de Bijbel hiermee bedoeld, want een mens kan moeilijk verplicht iemand liefhebben. Maar daar gaat het helemaal niet om. Wat de Bijbel bedoeld dat we ons niet door onze gevoelens alleen moeten laten leiden bij het liefhebben van de ander. Onze gevoelens kunnen ons gemakkelijk bedriegen en kunnen van dag tot dag verschillen. Nee, in het huwelijk hebben we ook nog een heilige plicht om de ander liefhebben, met ander woorden, als het gevoel ons een moment in de steek laat, hebben we nog geen argument om de ander dan maar te verlaten, want liefhebben is ook nog een keus.
Het is een enorme misleiding waar vele gehuwden mee geconfronteerd worden. Niets meer te ‘voelen’ voor de ander, kan zelfs in de ogen van sommige mensen, schuldgevoelens en schaamte weg redeneren, zelfs al kwetst het de meest dierbaren in de directe omgeving. De belofte "tot de dood ons scheidt" verandert in "tot wanneer mijn liefde faalt". De kracht van dat gevoel wordt zo sterk dat het blijkbaar zijn weg vindt ondanks de enorme schadelijke consequenties bijvoorbeeld voor de kinderen. De gevoelens worden op de hoogste plaats gezet. Dat gevoel, of het nu om het gemak, genot, of "het eigen ik" gaat, het komt in de Bijbel keer op keer terug onder de noemer van afgoderij.
De bekering
Echtparen dienen zich bewust te zijn en blijven, dat alleen wanneer Jezus Christus in het hart van hun huwelijk de hoogste plaats inneemt, dat er een garantie is om weerstand te bieden tegen deze afgoderij. Er dient daarom een bekering tot God plaats te vinden. Na die bekering is het goed te werken aan herstel van de relatie. Hoe hebben we elkaar verwond? Hoe kunnen we elkaar vergeven? Wat kunnen we in de toekomst voorkomen en hoe dan... ?
Er moet weer gewerkt worden aan de relatie en dat vraagt tijd en energie, maar het kan wel.
Mail ons gerust als u vragen heeft of advies nodig heeft, we willen u graag helpen: KLIK HIER
U kunt hier gratis een volledige studie over dit onderwerp downloaden. KLIK HIER
Maar is hier altijd sprake van bij scheidingen van christen huwelijken?
Helaas zie je een toename van echtscheidingen, waar heel andere dingen een rol spelen. Heel vaak heeft men bij het aanvragen van een echtscheiding geen beweegredenen die beslist spreken van een onoplosbare situatie? Kennelijk is het toch mogelijk dat mensen, die toegewijd lijken aan God en aan elkaar, zwichten voor verleidingen, waar ook mensen in de wereld die zonder God leven, aan toegeven. "We houden niet meer van elkaar", was toch ondenkbaar toen je samen in de trouwdienst voor het aangezicht van de levende God, de beloften uit sprak. Toen hadden we elkaar trouw beloofd: tot de dood ons scheidde en in voor en tegenspoed, in goede en slechte dagen, bij ziekte en gezondheid. "Ik wil nu voor mijzelf leven" is toch juist een gedachte die daar lijnrecht tegenover staat.
Het houden van zo’n belofte komt ons zeker niet zomaar aanwaaien. Daar merken we niets van als we net verliefd zijn en alles nog door een roze bril bekijken. Dan willen we geen kwaad van de ander zien en alles wat negatief lijkt, poetsen we direct weg of zoals men wel zegt ‘bedekken we met de mantel der liefde’. Maar het wordt meestal heel anders als we langer met elkaar leven. Dan ‘kan het zijn’ dat het ons wel moeilijker valt om de belofte van trouw, die we elkaar deden op de huwelijksdag, te houden. Maar we hebben elkaar geen trouw beloofd alleen
maar voor de makkelijke dagen van ons leven. Dan was dat niet eens nodig geweest, maar veel meer voor de moeilijke dagen, daarom heeft God ingesteld dat we elkaar trouw beloven voor Zijn aangezicht en te midden van de gemeente.De wet van het gevoel
Heel veel echtscheiding (ook onder christenen) vinden plaats met als argument: "het voelt gewoon goed om weg te gaan", of “we missen de klik om bij elkaar te blijven”, of “we hebben niets meer samen”. Men ziet dit dan als een redelijk argument of er nu een ander in het spel is of niet.
Nog erger wordt het als er wel een ander in het spel is. Sommigen proberen hun zonde goed te praten. Men zegt "ik kon er niets aan doen, het is mij overkomen, ik werd plotseling verliefd op een ander" en ik kon het gevoel niet tegenhouden. Maar het is een grote leugen dat men er niets aan kan doen. Nee, men maakt bewust de verkeerde keus, daarom "er is geen excuus voor overspel". Sterker nog: Toegeven aan alles wat maar in ons vlees opkomt, leidt absoluut naar de eeuwige dood.
Het blijkt dat veel echtscheidingen gebaseerd zijn op gevoel. Om deze reden spreekt de Bijbel dat we verplicht zijn in het huwelijk, om elkaar lief te hebben. (Lees Efeze 5:28). Men kan zich gemakkelijk afvragen wat de Bijbel hiermee bedoeld, want een mens kan moeilijk verplicht iemand liefhebben. Maar daar gaat het helemaal niet om. Wat de Bijbel bedoeld dat we ons niet door onze gevoelens alleen moeten laten leiden bij het liefhebben van de ander. Onze gevoelens kunnen ons gemakkelijk bedriegen en kunnen van dag tot dag verschillen. Nee, in het huwelijk hebben we ook nog een heilige plicht om de ander liefhebben, met ander woorden, als het gevoel ons een moment in de steek laat, hebben we nog geen argument om de ander dan maar te verlaten, want liefhebben is ook nog een keus.
Het is een enorme misleiding waar vele gehuwden mee geconfronteerd worden. Niets meer te ‘voelen’ voor de ander, kan zelfs in de ogen van sommige mensen, schuldgevoelens en schaamte weg redeneren, zelfs al kwetst het de meest dierbaren in de directe omgeving. De belofte "tot de dood ons scheidt" verandert in "tot wanneer mijn liefde faalt". De kracht van dat gevoel wordt zo sterk dat het blijkbaar zijn weg vindt ondanks de enorme schadelijke consequenties bijvoorbeeld voor de kinderen. De gevoelens worden op de hoogste plaats gezet. Dat gevoel, of het nu om het gemak, genot, of "het eigen ik" gaat, het komt in de Bijbel keer op keer terug onder de noemer van afgoderij.
De bekering
Echtparen dienen zich bewust te zijn en blijven, dat alleen wanneer Jezus Christus in het hart van hun huwelijk de hoogste plaats inneemt, dat er een garantie is om weerstand te bieden tegen deze afgoderij. Er dient daarom een bekering tot God plaats te vinden. Na die bekering is het goed te werken aan herstel van de relatie. Hoe hebben we elkaar verwond? Hoe kunnen we elkaar vergeven? Wat kunnen we in de toekomst voorkomen en hoe dan... ?
Er moet weer gewerkt worden aan de relatie en dat vraagt tijd en energie, maar het kan wel.
Mail ons gerust als u vragen heeft of advies nodig heeft, we willen u graag helpen: KLIK HIER
U kunt hier gratis een volledige studie over dit onderwerp downloaden. KLIK HIER
